अवसर
आंगणामां रोपेला आसो-ते-पालवना छोड हवे थै'ग्या छे झाड,
तो ये सखी! अवसर आव्यो न मारे आंगणे.
वावडनो आगियो ऊडे तो आछा अंधाराने आछो अजवास कही दैये,
पूनमनी मानताओ माने पण भीना्छम ऑरतानां मोजां उछळे न हवे हैये.
ताजां फूलोना हार गूंथ्या छे एटला के वासी फूलोना थया पहाड
तो ये सखी! अवसर आव्यो न मारे आंगणे.
आंगणामां रोपेला आसो-ते-पालवना छोड हवे थै'ग्या छे झाड,
तो ये सखी! अवसर आव्यो न मारे आंगणे.
केवे मलक पड्या भूला के देखे ना ऊंची अगासीएथी बळती मशाल मारा प्राणनी,
साव रे कुंवारां मारां पानेतर फाडीने, वाटे-वाटे मेंतो रोपी धजाओ एंधाणनी.......
एटली खूंपेल शूळ काढी के थै गै छे अहिंयां जाळी ने त्यहीं वाड,
तो ये सखी! अवसर आव्यो न मारे आंगणे.
आंगणामां रोपेला आसो-ते-पालवना छोड हवे थै'ग्या छे झाड,
तो ये सखी! अवसर आव्यो न मारे आंगणे.
